ดิฉันมีอาชีพค้าขายอาหารให้กับนักศึกษา ณ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์(วิทยาเขตหาดใหญ่) จ.สงขลา ค้าขายมานานกว่า7ปี (มีทะเบียนการค้า ไปจดทีหลัง) ตั้งแต่เกิดวิกฤติโควิด ดิฉันและครอบครัวก็ได้รับผลกระทบมาตั้งเริ่มแรก เพราะเมื่อมหาวิทยาลัยถูกสั่งปิด การเรียนการสอนทั้งหมดให้ไปอยู่ในรูปแบบออนไลน์ เด็กนักศึกษาก็ทยอยกลับบ้านหมดจนแทบไม่เหลือ ในศูนย์อาหารเองก็มีมาตรการต่างๆ เช่นไม่ให้นั่งกินในศูนย์อาหาร ให้ซื้อกลับบ้านเท่านั้น ตั้งแต่นั้นมา ขายของแต่ละวันไม่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง บางวันขาดทุนค่าของที่ลงทุน ขาดทุนค่าเปลี่ยนแก๊ส เรียกได้ว่าจากพอมีพอกินกลายเป็นชีวิตกำลังพัง มิหนำซ้ำยังมาเจอคำสั่ง"เคอร์ฟิวส์" ต้องเก็บร้านตั้งแต่ 2 ทุ่มครึ่งเพราะกลัวกลับบ้านไม่ทัน ชีวิตครอบครัวเราต้องพังพินาศ เรารอความช่วยเหลือเดี๋ยวคือเงินเยียวยาจากภาครัฐ!!!
แต่วันนี้มันเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ ความหวังที่มีแตกสลาย ดิฉันไม่มีเคยทำอาชีพใดๆเกี่ยวกับเกษตรกร ไม่มีที่ดินเป็นของตนเอง ไม่เคยลงทะเบียนขอรับความช่วยเหลือใดๆที่เกี่ยวกับเกษตรกร ไม่เคยได้แม้แต่บาทเดียว!!! แล้วนี่คืออะไรคะ?? นี่หรือคือ AI "คัดคนที่ใช่ออก แล้วให้คนที่รวยอยู่แล้ว" อย่างนั้นหรือคะ พยายามโทรศัพท์ไปที่เบอร์ด้านล่างตามหน้าเว็บก็โดนบล๊อกเบอร์ "หมายเลขของท่านไม่สามารถใช้กับเบอร์โทรศัพท์นี้ได้" โอ้โห ทำกันขนาดนี้เลยเหรอคะ AI บล๊อกเบอร์ด้วยเหรอคะ ต้องให้พวกเรามีกัน 4 ชีวิต รักษาตัวอย่างดีปฏิบัติตามกฏรักษาความปลอดภัยตลอด สมหน้ากาก ล้างมือทบ่อยๆ ทุกคนปกติไม่ได้รับเชื้อ สุขภาพแข็งแรงดี ต้องให้พวกเราตายด้วยการอดตาย หรือไม่ก็ผูกคอตายหนีหนี้สินหนีความอดอยากใช่มั๊ยคะ???
ดิฉันทำไรไม่ได้เลย ไม่รู้จะติดต่อใคร ที่ไหน โทรก็ไม่ได้ เอาเบอร์หลานโทรไปก็ไม่ติด นี่เป็นการขอร้องลมๆแล้งๆครั้งสุดท้ายว่าดิฉันจะทำอย่างไรได้บ้างคะ จะร้องเรียนที่ไหน จะบอกกับภาครัฐยังไง ว่าดิฉันเป็น"แม่ค้า" ไม่ใช่ "เกษตรกร" ดิฉันมีลูกค้าประจำที่ยืนยันตัวตนได้ แผงขายของในศูนย์อาหารที่เช่าทุกเดือนจริงๆ ทำไมไม่ให้ช่องทางร้องเรียนเราเลยในกรณีที่ AI ทำงานผิดพลาด มีใครเป็นเหมือนกันมั๊ยคะ??? ดิฉันจะทำอย่างไรต่อไปคะ???
ไม่ได้เป็นเกษตรกร แต่ถูกตัดสิทธิ์โดยแจ้งว่าเป็นเกษตรกร ดิฉันจะต้องทำอย่างไรคะ?
ดิฉันมีอาชีพค้าขายอาหารให้กับนักศึกษา ณ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์(วิทยาเขตหาดใหญ่) จ.สงขลา ค้าขายมานานกว่า7ปี (มีทะเบียนการค้า ไปจดทีหลัง) ตั้งแต่เกิดวิกฤติโควิด ดิฉันและครอบครัวก็ได้รับผลกระทบมาตั้งเริ่มแรก เพราะเมื่อมหาวิทยาลัยถูกสั่งปิด การเรียนการสอนทั้งหมดให้ไปอยู่ในรูปแบบออนไลน์ เด็กนักศึกษาก็ทยอยกลับบ้านหมดจนแทบไม่เหลือ ในศูนย์อาหารเองก็มีมาตรการต่างๆ เช่นไม่ให้นั่งกินในศูนย์อาหาร ให้ซื้อกลับบ้านเท่านั้น ตั้งแต่นั้นมา ขายของแต่ละวันไม่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง บางวันขาดทุนค่าของที่ลงทุน ขาดทุนค่าเปลี่ยนแก๊ส เรียกได้ว่าจากพอมีพอกินกลายเป็นชีวิตกำลังพัง มิหนำซ้ำยังมาเจอคำสั่ง"เคอร์ฟิวส์" ต้องเก็บร้านตั้งแต่ 2 ทุ่มครึ่งเพราะกลัวกลับบ้านไม่ทัน ชีวิตครอบครัวเราต้องพังพินาศ เรารอความช่วยเหลือเดี๋ยวคือเงินเยียวยาจากภาครัฐ!!!
แต่วันนี้มันเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ ความหวังที่มีแตกสลาย ดิฉันไม่มีเคยทำอาชีพใดๆเกี่ยวกับเกษตรกร ไม่มีที่ดินเป็นของตนเอง ไม่เคยลงทะเบียนขอรับความช่วยเหลือใดๆที่เกี่ยวกับเกษตรกร ไม่เคยได้แม้แต่บาทเดียว!!! แล้วนี่คืออะไรคะ?? นี่หรือคือ AI "คัดคนที่ใช่ออก แล้วให้คนที่รวยอยู่แล้ว" อย่างนั้นหรือคะ พยายามโทรศัพท์ไปที่เบอร์ด้านล่างตามหน้าเว็บก็โดนบล๊อกเบอร์ "หมายเลขของท่านไม่สามารถใช้กับเบอร์โทรศัพท์นี้ได้" โอ้โห ทำกันขนาดนี้เลยเหรอคะ AI บล๊อกเบอร์ด้วยเหรอคะ ต้องให้พวกเรามีกัน 4 ชีวิต รักษาตัวอย่างดีปฏิบัติตามกฏรักษาความปลอดภัยตลอด สมหน้ากาก ล้างมือทบ่อยๆ ทุกคนปกติไม่ได้รับเชื้อ สุขภาพแข็งแรงดี ต้องให้พวกเราตายด้วยการอดตาย หรือไม่ก็ผูกคอตายหนีหนี้สินหนีความอดอยากใช่มั๊ยคะ???
ดิฉันทำไรไม่ได้เลย ไม่รู้จะติดต่อใคร ที่ไหน โทรก็ไม่ได้ เอาเบอร์หลานโทรไปก็ไม่ติด นี่เป็นการขอร้องลมๆแล้งๆครั้งสุดท้ายว่าดิฉันจะทำอย่างไรได้บ้างคะ จะร้องเรียนที่ไหน จะบอกกับภาครัฐยังไง ว่าดิฉันเป็น"แม่ค้า" ไม่ใช่ "เกษตรกร" ดิฉันมีลูกค้าประจำที่ยืนยันตัวตนได้ แผงขายของในศูนย์อาหารที่เช่าทุกเดือนจริงๆ ทำไมไม่ให้ช่องทางร้องเรียนเราเลยในกรณีที่ AI ทำงานผิดพลาด มีใครเป็นเหมือนกันมั๊ยคะ??? ดิฉันจะทำอย่างไรต่อไปคะ???